Jakikolwiek materiał, w tym także metale oraz wyroby stalowe bez najmniejszego problemu wolno poddać przeróżnym rodzajom obróbki. Mogą to być odmiany mechaniczne, cieplne, chemiczne i wiele innych. Pewnie większość z nas przynajmniej raz w życiu dokonywała pewnych prac przy produktach metalowych, każda z nich jest swego rodzaju obróbką.
Wśród mechanicznych, najbardziej legendarnym jest bezsprzecznie skrawanie, inaczej cięcie pozwalające zdobyć materiał o wskazanych i niezbędnych nam wymiarach. Do tego dochodzi również szlifowanie, wiercenie, gięcie, frezowanie, wytaczanie oraz wiele innych. Pod względem chemicznym w najwyższym stopniu powszechną formą jest hartowanie pozwalające zdobyć jeszcze poprawniejsze właściwości oraz wytrzymałość na wiele elementów zewnętrznych i działanie różnych sił fizycznych. Do obróbki należy zakwalifikować też zagruntowanie oraz malowanie, przynoszące odporność na korozję i zabezpieczające przed najgorszym dopuszczalnym faktem, innymi słowy rdzą.
Każdy proces niezależnie czy mechaniczny, fizyczny, chemiczny lub też inny określany jest mianem obróbki stali, bowiem dzięki temu zmienia ona swój kształt, parametry oraz ogólny wygląd zewnętrzny – więcej na Energoel. Najważniejszym procesem chemicznym występującym podczas obróbki stai jest bezsprzecznie hartowanie. Może dotyczyć ono nie tylko tego rodzaju materiału, bo bardzo w wielu przypadkach słyszymy również o hartowanym szkle bądź innych wyrobach.
Wykonuje się go po największej części przez wzgląd na uzyskiwanie materiałów o jak najwyższej odporności na działanie wszelkich składników fizycznych, takich jak siły dynamiczne oraz statyczne i mechanicznych. Po ukończeniu tego etapu obróbki, żadne siły nie są w stanie zniszczyć pod każdym względem danego materiału, a w szczególności stali. Istnieje parę metod stosowania tego typu procesu, a są to zazwyczaj: pospolite, stopniowe, izotermiczne, powierzchniowe (płomieniowe, indukcyjne, kąpielowe, ślepe, laserowe, kontaktowe, elektrolityczne, impulsowe).
Ogólna zasada hartowania polega na wykonywaniu dwóch następujących niebawem po sobie czynności. Pierwszą jest potrzebne rozgrzanie stali do temperatury wynoszącej ponad 700 stopni oraz utrzymywanie jej przez określoną długość czasu. Po takim wygrzaniu musi nastąpić jak najszybsze schłodzenie, by nie powstały niepotrzebne tlenki mogące zmienić właściwości materiału.br>